کارگاه تاب‌آوری در بحران ویژه کارمندان در تاریخ 20 مرداد با تدریس خانم امیری برگزار شد.

این نشست آموزشی با هدف ارتقاء توانمندی کارمندان دانشگاه در حوزه «  تروما و رشد پس از سانحه » برگزار شد. همچنین یکی ازجنبه های مهم روانشناختی یعنی تاب‌آوری و راهبردهای مقابله روانی اختصاص داشت.

در ابتدا  تروما ، استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه (( PTG  تعریف شد .رشد پس از سانحه یک فرایند روانشناختی که بعد از تجربه بحران و رویداد آسیب زا، افراد تغییرات مثبتی را در خود تجربه می کنند که منجر به بهبود در روابط، افزایش قدردانی نسب به داشته ها و زندگی، تغییر فلسفه و معنای زندگی می شود .تاب آوری عامل موثری  است که منجر به انعطاف، سازگاری بهتر، حل مسئله، امید، خوشبینی و درکل منجر به بازگشت به دوره قبل از بحران و رشد پس از سانحه می شود. در این کارگاه تعریف و ضرورت تاب آوری و هفت ستون تاب‌آوری (خودآگاهی، کنترل تکانه، خوش‌بینی، حل مسئله، همدلی، ارتباط مؤثر، معنا و هدف) توضیح و به نقش آن در حفظ سلامت روان در شرایط بحرانی پرداخته شد.

 

در بخش‌های بعدی، ابزارها و تکنیک‌های کاربردی برای ارتقاء تاب‌آوری معرفی و تمرین شدند:

پذیرش تجربه هیجانی بر اساس رویکرد ACT: تمرینی عملی انجام شد تا شرکت‌کنندگان بتوانند بدون قضاوت، هیجان‌های خود را مشاهده کرده و نام‌گذاری کنند.

تکنیک توقف فکر (Thought-Stopping): مدعوین یاد گرفتند که چگونه در لحظه ورود افکار منفی، با دستور ذهنی «ایست!» و تصویرسازی ذهنی تابلو قرمز، روند افکار منفی را متوقف و سپس با افکار سالم‌تر جایگزین کنند.

مدل ABC از درمان شناختی‌رفتاری (CBT): ساختار رویداد – باور – پیامد برای تحلیل بحران‌های فردی و شناخت نقش باورهای ناکارآمد آموزش داده شد.

تنفس دیافراگمی 4-7-8: تمرین تنفس تنظیم‌شده به‌منظور کاهش فوری تنش فیزیولوژیک آموزش داده و توسط شرکت‌کنندگان اجرا شد.

در ادامه، با تمرین «مرور منابع درونی»، شرکت‌کنندگان بررسی کردند که در بحران‌های گذشته، از کدام ستون‌ها بهرهمند بوده‌اند و کدام جنبه‌ها نیاز به رشد دارند.معنادهی به بحران (Meaning-Making): از طریق تمرین نوشتن نامه‌ای از «منِ آینده» به «منِ اکنون»، به شرکت‌کنندگان کمک شد تا چشم‌انداز بلندمدت و معنای فردی در رنج‌های فعلی خود بیابند.